Evene

Tot vroeg in de 20ste eeuw werd op arme zandgronden zoals inNoord-Brabant en Gelderland een aparte haversoort geteeld. Deze soort, Avena strigosa werd evene, zandhaver of evie genoemd. Het werd vooral als veevoer gebruikt. De opbrengst was niet hoog, maar deze soort deed het tenminste op deze grond. Dit gold ook voor marginale gronden in o.a. Schotland en Duitsland. Hier wordt het gewas resp. Black Oat en Sandhafer genoemd.

Eind 20e eeuw werd evene herontdekt door een seedsaver en geteeld. Het zaad werd verspreid onder liefhebbers. Momenteel wordt in Nederland in verschillende regio’s weer evene geteeld. Dit vaak  vanuit historisch en ecologisch oogpunt.

Wortellesieaaltje

Begin 21e eeuw vonden wetenschappers in een Japans artikel dat A. strigosa resistent was  voor het wortellesieaaltje Pratylenchus penetrans. Dit aaltje is een groot probleem in de teelt van peen, aardappelen, lelies en narcissen, doordat het de groei en de kwaliteit van het gewas vermindert. Tot dan toe was alleen van een soort afrikaantje bekend dat het dit aaltje kon verminderen.

Deze A. strigosa werd door een kweker uit Japan gehaald. Hij ontwikkelde hiermee een groenbemester, die het wortellesieaaltje, hoewel niet zo effectief als het afrikaantje, in de bollenteelt kon verminderen. Het eerste ras, Pratex ,werd geregistreerd in 2010. Het gewas werd Japanse haver genoemd. Niet alle soorten aaltjes worden door dit gewas verminderd. Het maïswortelknobbelaaltje vermeerdert juist op de wortels.

Groenbemester en aantrekkelijk voor vogels.

Op de Nederlandse rassenlijst staan momenteel twee rassen A. strigosa met gewasbenaming Evene: Exito en Silke. Inmiddels zijn meer rassen aangemeld.  Zowel het materiaal uit Japan als materiaal uit andere werelddelen zijn hiervoor gebruikt. Op veel akkers in Nederland wordt nu Evene/Japanse haver als groenbemester ingezaaid. Het blijkt dat het ook een aantrekkelijk gewas is voor vogels, zoals geelgorzen, vinken, groenlingen en ringmussen, vooral als het zaad gaat rijpen.